گاه نميدانم چه پيامي را بهانه کنم تا از حال آنکه روحم با اوست آگاه شوم

اين بار که دلتنگي را بهانه کردم ،فردا را چه کنم ؟

+++++++++++++++++++++++

برمستي من حد سزاوار زدند

با شک و يقين تهمت بسيار زدند

حلاج شدم ولي به کفرم سوگند

دلتنگ تو بودم که مرا دار زدند . . .

تو را دوست دارم وقتي که ميان غم گم ميشوم و در اغوش تو پيدا ميشوم

تو را دوست دارم وقتي در ميان دلتنگي ها درميان چشمان تو پيدا ميشوم

تو را دوست دارم ان زمان که از صداي قلبت از خواب بيدار ميشوم

تو را دوست دارم

+++++++++++++++++++++++

مي خوام به کسي که خودش مي دونه کيه بگم: دوستت دارم!

با تمام نا مهربونيات با تمام….بازم دوستت دارم !